« »
 
[]« Originaliter » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 066a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ORIGINALITER
ORIGINALITER, Originitus, ab origine, Gall. Originairement. Charta Clement. IV. PP. ex Chartul. Campan. fol. 64. v° :
Sicut Originaliter universæ processerunt ex nichilo creaturæ, sic et in nichilum, nedum vergerent, sed redirent.
Vita B. Petri episc. tom. 1. Aug. pag. 237. col. 1 :
Frustra, Petrus inquit, in obscœnitate criminalis propositi salvationem hic expetis contra vinculum conjugale : quod Deus conjunxit, homo non separet. Originaliter Domino statuente.
Instr. ann. 1391. inter Probat. tom. 3. Hist. Nem. pag. 113. col. 2 :
In primis, quod magister Petrus Juliani, condam judex major, fuit Originaliter de Murato in Alvernia.
Utitur S. Aug. lib. 1. Retract. cap. 15.