« »
 
[]« Oto » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 078c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/OTO
OTO. In Charta Arelatensi, Centum solidi de Otone, occurrunt. An Imperatoris Otonis, incertum. Vide Massiliensis moneta in Moneta Baronum. Vide infra Ottelini.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Certum est, eos solidos sic dictos fuisse ab Otone M. qui ratione Adelaidis uxoris suæ, sororis Conradi cognomento Pacifici, Regis Burgundiæ et Arelatis, supremus erat dominus Provinciæ : ad quam semel eo venit animo, ut Sarracenos [] ejiceret ex arce Fraxineti. Rursus occurrunt Solidi de Othone, in Testamento Franconis patris Pontii Archiep. Arelat. circa ann. 1000. apud Domnum Chanteloup in Hist. MS. Montis-Majoris, et in Charta anni circiter 1070. apud Jofredum in Nicæa illustrata, Solidi monetæ Othonis, ann. 1040. apud Ruffium tom. 2. Hist. Massil. pag. 325. Denarii Ottonenchi, ann. 1077. apud eumdem Ruffium ibidem. Hujuscemodi denarios, cusionis vilioris, penes se habet Thomassinus de Mazaugues Præses clarissimus.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Otominei Denarii, ab eodem Otone ; sed f. leg. Ottonenchi. Vide locum in Olemotitani.