P, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« P litera » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 083a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/P

P. Litera numeralis, quæ 400. denotat. Ita Notæ antiquæ numerorum : P. CCCC. quadringenta, et versus apud Ugutionem :

P. similem cum G. numerum monstratur habere.

G. autem 400. designat. At Baronius pro G. habet S. ita ut P. septenarium numerum tantum confecerit. Quæ Baronii lectio videtur confirmari ex Epitaphio Joannis Nepesini Episcopi, quod Romæ visitur in Ecclesia Monasterii S. Sabæ, quod sic clauditur :

Extensum per Θ. P. Q. E. Δ. connexa,

Christi annum monstrant, quo transiit iste Sacerdos,

Obiit in pace 11. Kal. Nov.

E. Ψ. O. I.

Si colligantur, inquit Baronius, numeri quinque harum literarum, partim Latinarum, partim Græcarum, fiunt anni 770. nempe Θ. 9. P. 7. Q. 500. E. 250. Δ. 4.

◊ Eidem literæ P. si recta linea superaddatur, quadringenta millia significat.

◊ P.

in superscriptione cantilenæ, pressionem, vel præcisionem prædicat

. Notkerus Balbulus Opusc.

Quid singulæ significent literæ in superscript. cantilenæ

. Vide A.

◊ P. pro B. ut apsens, pro absens ; apsolutum pro absolutum, passim legi in veteribus inscriptionibus observat Scaliger in Indice 19. ad Gruteri Inscriptiones. in Charta Childeberti III. ann. 694. apud Felibian. Hist. S. Dionys. pag. xv. optulit pro obtulit. Vide Absus.