« »
 
[]« Paella » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 089a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PAELLA
PAELLA, Sartago, nostris olim Paesle, nunc Poesle. Computus ann. 1239 :
Pro xlii. Paellis ad boux, xii. l. xi. s. Pro xii. Paellis ad caudas xxii. s. Pro xviii. Paellis ferri ad frisseria facienda lxxii. s.
Vide Paela.
P. Carpentier, 1766.
Paele, eodem sensu, in Pedag. prior. S. Gondulfi ann. 1314. Paelle, in Chartul. Latiniac. fol. 246. v°. Payelle, in Chartul. 21. Corb. fol. 345. v°. Unde diminut. Paalon, in Lit. remiss. ann. 1400. ex Reg. 155. Chartoph. reg. ch. 181. Pailhon, in aliis ann. 1481. ex Reg. 208. ch. 196.
Pouaille d'airain
, in Lit. remiss. ann. 1389. ex Reg. 138. Prualle, in aliis ex Reg. 132. ch. 164. Hinc Paielée, quantum sartagine continetur, in Lit. remiss. ann. 1369. ex Reg. 100. ch. 362 :
Du cop que ledit Michelet donna du genoul audit Chevet, il chei en une Paielée de eaue, qui estoit mise sur le feu pour pestrir.
Unde Paolier et Poillier, appellatur sartaginum opifex. Lit. remiss. ann. 1446. in Reg. 178. ch. 75 :
Quant le suppliant fut au lieu de Gimont, trouva ung Paolier ou Poillier, nommé Colin, etc.
Et Poellerie, Opus quodlibet ejusdem artificis in aliis. Lit. ann. 1451. ex Reg. 185. ch. 148 :
Colas Cogan maignen et [] ouvrier de Poellerie, etc.
Vide supra Padella.