PALLIARE 1, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« 1 palliare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 113a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PALLIARE1

1. PALLIARE, Vestire, tegere, pallio amicire. Chron. S. Petri Vivi tom 2. Spicil. Acher. pag. 745 :

Corporibus honestissime Palliatis, aromatizatis, etc.

Utitur Apuleius in Floridis. Ordinar. Rotomag. MS. :

Diaconus ad Evangelium exuat casulam et se more stolæ in sinistro humero Palliet et maneat usque in fine Missæ.

Pro veluti pallio induere, apud Andr. Floriac. MS. lib. 1. Mirac. S. Bened. :

Et ecce multitudinem Angelorum in medium basilicæ aspicit fulgore Palliatam admirabili, etc.

Hinc

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Palliare, metaphorice pro Simulare, fingere, qua notione etiam Pallier dicimus. S. Bernardus tom. 1. col. 578 :

Gloriosa res humilitas, qua ipsa quoque superbia Palliare se appetit, ne vilescat.

Charta Willelmi Episc. Abrinc. ann. 1227. apud Marten. tom. 1. Vet. Script. part. 2. col. 107 :

Cumque ipsis improperantur hujusmodi, ad sui deffensionem errores in pietatem Palliantes, sub nomine pietatis velamen malitiæ libertatem impendunt.

Chron. Romualdi II. Archiep. Salernitani apud Murator. tom. 7. col. 194 :

Quum autem hæc et alia illius scelera, quæ sub umbra Christiani nominis Palliabat.

Adde eumdem Murator. tom. 12. col. 455. 457. et tom. 16. col. 780. Vide Palliatio.