![[]](img/image.png)
2. PAMPA. Capitularia Caroli M. lib. 7. cap. 314. 398. :
Ut Clerici Pampis, aut tzangis, vel armis non utantur.Ubi Lindenbrogius, sicæ genus in Germania usitatæ esse ait, et Pampt etiamnum vocari. Pertz. pompis aut sagis. At vox Pampe, Gallica, videtur deducta a Pampinus. Nicolaus Gillius in Hist. Francica :
En une fleur de lys a trois Pampes ou fleurons, etc.
P. , 1766.
◊ Hinc Saye pampée, pro
Pannus sericus floribus interstinctus, in Consuet. Paris. ex Reg. Cam. Comput. sign.
Noster fol. 36. v°. Unde etiam Panpas de roses, pro Folia rosacea, in Reg.
Joan. Sarac. ann. 1270. apud Brussel tom. 2. de Usu feud. pag. 746 : Plain pannier de Penpas de roses à faire eaue-rose.