« »
 
[]« 2 panna » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 137b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PANNA2
2. PANNA, Vox lignariorum qua lignum designant quadratum sex aut septem pollicum, quod super tecti canterios impositum, ligneisque retentum fulcris, portat asseres, Gall. Panne. Charta ann. 1309. tom. 1. Hist. Dalphin. pag. 98 :
Item fustum quod vocatur Panna, debet duodecim denarios.
P. Carpentier, 1766.
Painne, eo sensu, in Comput. pitent. S. Germ. Prat. ann. 1374. ex Bibl. ejusd. monast. :
Pour la couverture du four de Valenton pour aissaule et Painne, xij. solz.
Hinc Panna in quibusdam ecclesiis vocatur tignum illud transversarium, quod ad ambonem sæpius positum pluribus cereis ornatur. Chartul. eccl. S. Petri puellarum Bitur. fol. 8. r° :
In festis annualibus eorum retro magnum altare sex cerei in pertica, quæ Panna vulgariter appellatur.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Pannæ apud Vitruvium dicuntur templa. Nec in Vitruvio nec alibicunque reperitur, ut me monuit D. Falconet.