« »
 
[]« 1 papafigo » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 143c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PAPAFIGO1
1. PAPAFIGO. Vox Italica. Bernhardi de Breydenbach Iter Hierosolym. pag. 243 :
Unde maximus in galea ortus fuit clamor invocantium Deum Sanctosque omnes et vota repromittentium, unde et illud tunc expansum fuit velum (Papafigo Italico sermone cognominatum) quod non nisi in extremo periculo et ultimo exicio apponitur.
Nautis nostratibus Papefif, vel Paquefic, majus velum mediani mali.
P. Carpentier, 1766.
Pappefilz, in Lit. remiss. ann. 1482. ex Reg. 206. Chartoph. reg. ch. 813 :
Le suppliant print..... ung Pappefilz, une bonnete et du cordail, etc.