PECTARE, Solvere, Pagare, ex Pactare, pactum seu tributum solvere, præstare. Vox olim Hispanis familiaris, qui et peytare dicebant. Charta Alboaceni Regis Mauri in Conimbra ann. Chr. 734. apud Sandovallium,

Ego ordinavi quod Christiani de meas terras Pectent dupliciter quam Mauri, etc

. Occurrit ibi non semel vox eadem, tametsi prave scripta. Alia Aldegastri, filii Sylonis Regis Ovetensis, ann. 781. apud eumdem :

Et quanta calumnia fuerit, Pectent et emendent, etc.

Charta Adefonsi Regis Aragon. æræ 1160. apud Oyhenartum :

Et nullus homo qui vobis pignoraverit in istos montes suprascriptos Pectabit mihi 60. sol.

Alia æræ 1167 :

Et mando et concedo quod non Pectetis pedagium neque lesda.

Alia Sanctii Regis Navarræ :

Et qui super hoc meum donativum fecerit vobis aliquam contrariam, perdat meum amorem, et Pectabit mille solidos.

Fori Jaccenses :

Si quis rapuerit, vel furatus fuerit oves vel capras, pro unaquaque Pectet novem.

Vide Foros Leirenæ, Histor. Segoviensem cap. 20. § 13. Biblioth. Cluniac. pag. 1435. et in vocibus Pactum, Peitare.