![[]](img/image.png)
«
2 pendulum » (par P.
Carpentier, 1766), dans
du Cange,
et al.,
Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 256b.
http://ducange.enc.sorbonne.fr/PENDULUM2
2. PENDULUM, Pars cinguli seu baltei, unde cultellus vel gladius dependet, nostris alias
Pendoyre. Lit remiss. ann. 1355. in Reg. 84. Chartoph. reg. ch. 102 :
Qui
Nicholaus sentiit Pendulum sui cutelli, quem ad zonam gerebat, abscissum fuisse, et
cutellum sibi ablatum una cum vagina.
Aliæ ann. 1393. in Reg. 144. ch. 252 :
Icellui de Saint Symon mist la main à un badelaire, que le suppliant portoit
pendu à sa sainture, et le tira tellement et si fort qu'il rompy la Pendoyre, aquoy
icellui badelaire estoit pendu. Pendouer,
pro
Pendoir, Instrumentum
suspendendis animalibus aptum. in Lit. remiss. ann. 1419. ex Reg. 172. ch. 9 :
Un
Penduer à pendre bestes.