Pensionarius 2, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« 2 pensionarius » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 261b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PENSIONARIUS2

2. Pensionarius, Cui ex camera seu fisco domini annuus reditus constitutus est : hunc inter servos manumissos referri debere existimo, ut pote qui libellariis accensetur. Charta Ottonis III. Imper. pro Monast. Farf. ann. 1001. apud Murator. tom. 2. part. 2. col. 494 :

Sive Latinus nuntius de eodem monasterio fodrum tollat, aut placitum super terram jam dicti Monasterii faciat ; aut libellarios aut Pensionarios ad placitum constringere præsumat.

Nisi forte Pensionarios interpreteris qui censui sunt obnoxii.

P. Carpentier, 1766.

Pensionarius, Qui aliquid nomine pensionis seu annui reditus possidet. Charta ann. 1287. tom. 1. Hist. Trevir. Joan. Nic. ab. Hontheim pag. 820. col. 2 :

Præpositus ecclesiæ S. Simeonis Trevirensis Pensionarius curtis de Nagilbach.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Pensionarius, et Pencionarius, Lictorum seu servientium testis et stipator, Gall. Recors. Chron. Bonæ Spei pag. 277 :

Stephanus quidam Pensionarius cum aliis a Nicolao de la Haye Præposito Binchiensi missus ad instantiam cujusdam civis Binchiensis solutionem sibi debitorum prætendentis, ejus equum in stabulo nostro ligatum solvens, Binchium abduxit in præjudicium nostræ jurisdictionis.

Histor. MS. S. Cypriani Pictav. pag. 449 :

Vendidi et concessi... nonam partem me contingentem in serventia decimæ de Linors quam ego et Pencionarii mei habebamus ab elemosinario.

P. Carpentier, 1766.

Pensionarius Libellus. Vide supra in Libellus.