« »
 
[]« 2 percheia » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 266b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PERCHEIA2
2. PERCHEIA, f. pro Parcheia, Mulcta, quæ domino exsolvitur pro damno animalium in agris, quæ in parco ob id includuntur, donec resarciatur damnum. Charta Erardi dom. de Chascenai ann. 1206. in Chartul. Arremar. ch. 9 :
Si vero animalia vel pecora... in dampno capta fuerint,... de equo reddentur pro Percheia sex denarii, de bestia almelina quatuor denarii.
Haud scio an non idem sonet vox Perchéel, in Charta Rain. episc. Noviom. ann. 1177. ex Chartul. Mont. S. Mart. part. 5. fol. 92. r°. col. 1 :
Dedit ecclesiæ Montis S. Martini... quicquid terræ habebat in territorio de Brancort cum Perchéel et omni interpresura. Parchye
vero appellari videtur territorium, in quo ejusmodi mulcta exigi potest. Assiss. ann. 1335. in Chartul. Regalis-loci part. 1. ch. 136 :
Le maires de Retondes avoit fait une prinse en la Parchye de Ruyssiaus, en la justice et seignorie desdiz religieux de Royallieu. Parchée,
ibid. Vide in Parcus et supra Pargea.