Peribolus, Peribulum, Ambitus ædis, maxime sacræ. Will. Brito in Vocabul. MS. :

Peribolus dicebatur murus exterior qui cingebat gazophylacia cantorum custodientium altare.

Mamotrectus ad 1. Machab. cap. 13 :

In Peribolo, i. muro atrii domus Domini, quod totum templum per quadram in circuitu ambiebat.

Durandus lib. 1. Ration. cap. 3. n. 35 :

In primitiva Ecclesia Peribolus, id est paries qui circuit chorum, non elevabatur, nisi usque ad appodiationem, quod adhuc in quibusdam Ecclesiis observatur, quod ideo fiebat, ut populus videns clerum psallentem, inde bonum sumeret exemplum : Περίϐολος ἐϰϰλησιαστιϰή,

in Constitut. Theodosii et Valentin. de his qui ad Eccles. confug. Templi circumjectum, in l. 4. Cod. Th. eod. tit. (9, 45.) Septum Ecclesiæ, in Concilio Aurel. IV. can. 21. in Capitul. Caroli Mag. lib. 5. cap. 177. 219. 329. 371. ultimo loco eo sensu quo W. Brito et Durandus. Gloss. : Conseptum, περίϐολος. Vide Glossar. med. Græcit. in hac voce col. 1151. Ita conseptum de ædibus sacris usurpant Solinus, Apuleius, S. Ambrosius, et alii. Amalarius lib. de Ordine Antiphonarii cap. 27 :

Manifestum est quod castigatio corporis per jejunium, et humiliatio mentis... excludat diabolum de Peribolo sanctæ Ecclesiæ.

Fridegodus in S. Wilfrido cap. 15 :

  ..... Exhorruit ilicet alti

Viribus ingenii reparare Peribula templi.

Flodoardus in Adriano PP. :

Culmina restituit, fabricisque Peribola cingit.

Thietfridus Epternacensis Abbas in Floribus libro 1. capite 6 :

Taceo quæ ipse Deo mihi teste et conscio olfactu persensi de nostræ Ecclesiæ Peribolo, etc.

Ordericus Vitalis lib. 12 :

Defunctum in Aquilonali climate Periboli sepelierunt.

Histor. S. Juliani Turon. apud. Marten. tom. 5. Ampliss. Collect. col. 1076 :

Decursis itaque matutinis, ad monasterium rediit, et juxta ecclesiam B. Albini in quodam suo Peribolo membra languida locavit.

Quid autem Ecclesiæ Peribolus contineret, docet prædicta Theodosii Constitutio et d. l. 4. nempe

cellulas, domus, hortulos, balnea, areas, atque porticus

, infra quos limites his qui ad Ecclesias confugiebant, vitæ immunitas erat.

Peribolus, nude, Septum, vallum. Chron. Monast. Novalic. apud Murator. tom. 2. part. 2. col. 701 :

Erat enim ipse locus ita in circuitu suo oppido præmunitus, ut cum modicis obstaculis posset undigue protegi, aut cum stipitibus, maceriave vel Peribolo.

Perybolus, Xystus, porticus. Papias : Deambulatorium, Peribolus. Glossæ MSS. Regiæ cod. 1673 : Ξυστίδας, περιϐόλαια. Odo Abbas lib. de Translat. S. Mauri Abb. cap. 1. 7 :

Deprecari illum cœpi, ut si aliquid ex his (testamentis seu donationibus) in Peribulis, aut in scriniis tomo cartarum ejusdem loci sciret, nobis reddere dignaretur.

Peribolum, in Glossario Saxon. Ælfrici redditur scire, quæ vox Pagum, seu Comitatum sonat. Vide Perivolium in Brolium.