« »
 
[]« Periclysis » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 275b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PERICLYSIS
PERICLYSIS, Περίϰλυσις, Ora, extremitas, circumtextum vestis vel veli, purpura in orbem currens, quam Pollux περιῤῥοὴν vocat. Ita Salmasius ad Vopiscum. Anastasius in Leone III :
Cortinas albas holosericas rosatas habentes in medio crucem de chrysoclabo, et Periclysin de fundato unam.
Infra :
Cortinam majorem sericam albam habentem Periclysin et crucem de fundato.
Ibid. :
Et vela holoserica majora sigillata habentia Periclysin et crucem de blattin,... item vela modica de stauracin... ex quibus tria habent Periclysin de fundato.
Occurrit ibi sæpe pag. 121. 122. 123. 128. 130. etc.