« 1 fala » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 398b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/FALA1
1. FALA. Ordericus Vitalis lib. 6. pag. 624 :
In territorio Balgenzaii cuidam pagensi, Taurus nomine, Fala erat, quæ sæpe gregem armentorum relinquens in saltum currebat, etc.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
◊ Haud scio an huc
spectet, vox Teutonica Falsch, qua homo mendax, fraudulentus, sui compendii cum
damno aliorum studiosus denotatur, ut author est Schilterus in Glossar. Teuton. Hæc enim
satis conveniunt homini, qui gregem sibi commissum dimittit. Non de homine hoc loco agitur sed de tauro, unde
scribendum cuidam pagensi taurus, nomine Fala, erat, qui, etc.