«
Phavo » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans
du Cange,
et al.,
Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 304a.
http://ducange.enc.sorbonne.fr/PHAVO
PHAVO, inter vestes vel arma militum recensetur in Statutis Equitum Teuton. artic. 73.
apud R. Duellium tom. 2. Miscell. pag. 59 :
Ipse (Treperarius)
tenetur
dare fratribus ad arma deputatis spallaria, wappenrock, kilinge, Phavones,... et
cingulos, vestimenta, etc.
F. leg.
Phano. Vide
Fano.