« »
 
[]« Piffarus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 316a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PIFFARUS
PIFFARUS, Pifferus, Fistula, Italis Piffaro et Piffero, nostris Fifre. Castelli Chron. Bergom. ad ann. 1386. apud Murator. tom. 16. col. 155 :
Cum hominibus numero xxxvi. equestribus et cum Piffaris pulsando per civitatem et burgia Bergomi.
Computum Thesaurariæ urbis Bononiæ in Italia ann. 1364. ex Bibl. Regia :
Pro quolibet roncino in mense et ultra, pro provisione personæ suæ, cum uno equo palafredo et Piffero, ad rationem 28. sol. in mense, etc.
Vide Oct. Ferrar. in Origin. Ital. v. Pifaro. [** et Graff. Thesaur. Ling. Franc. radice Phîfa, tom. 3. col. 330.
P. Carpentier, 1766.
Pifre, pro Fifre, apud Rabelais. lib. 4. cap. 36.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Pifart, nostris Panni species. Arest. ann. 1311. ex Regest. Olim :
Cinq draps... deux bleus, et un rouge, et un vert de Carcassone, et un de Bruges que l'on appelle Pifart.