« Pignota » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 318b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PIGNOTA
PIGNOTA, Domus eleemosynæ, ubi panis, qui Italis Pagnotta dicitur, pauperibus
distribuitur. Testamentum Humberti II. ann. 1355. tom. 2. Histor. Dalphin. pag. 620 :
Residuum et quod de prædicto residuo supererit.... concedimus Pignotæ Avinionensi, quam quidem Pignotam in dicto residuo prædicti residui nostri hæredem instituimus.Infra :
Possit..... curare ad opus dictæ Pignotæ, ad hoc, quod potius abundet dictum residuum per nos concessum eidem Pignotæ, ut est dictum. Domus librationisdicitur in Charta ann. 1335. ibidem pag. 294. Vide Pagnota.