« »
 
[]« 1 pilare » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 321a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PILARE1
1. PILARE, pro Expilare, nostris Piller. Ammianus Marcell. lib. 14 :
Cognitis Pilatorum cæsorumque funeribus, nemo deinde ad has stationes appulit navem.
Lib. ult. :
Nec castra inimica Pilantes.
Rursus. :
Pilando villas et incendendo.
Hanc vocem a veteribus usitatam hac notione auctor est Festus.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Pillare, in Statutis Eccles. Trecor. ann. 1334. apud Marten. tom. 4. Anecd. col. 1116 :
Terram, dicti Minihii Pillant, invadunt et deprædant.
Edictum Johannis Reg. Franc. ann. 1361. tom. 3. Ordinat. pag. 496 :
Patriam Pillaverunt et dextruxerunt.
Occurrit rursum apud Baluz. tom. 2. Hist. Arvern. pag. 442.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Pillaria, Pileria, Direptio, Gall. Pillerie, pillage. Instrument. ann. 1385. apud Rymer. tom. 7. pag. 470 :
Roberias, incendia, Pilerias, murdra, raptus, etc.
Occurrit iterum tom. 8. pag. 141. Charta Henrici VI. Reg. Angl. ann. 1431. apud eumdem tom. 10. pag. 488 :
Omnes Pillarias, roberias, incendia, demolitiones domorum, etc.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Pillator, Direptor, Gall. Pillard, apud Lobinellum tom. 2. Histor. Britan. col. 568 :
Qui cum diceret quod D. Carolus fuerat malus homo, Pillator et depredator, etc.