« »
 
[]« 2 pincerna » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 326b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PINCERNA2
P. Carpentier, 1766.
2. Pincerna, Pincernia, Cella vinaria. Inventar. ann. 1476. ex Tabul. Flamar. :
Item plus in eodem loco de Flamarenxis totum emolumentum, jus et deberium Pincernæ sive tabernæ et macelli.
Ibidem :
In Pincernia sive botelheria, quæ est prope dictam coquinam, etc.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Pincernarius, ut Pincerna. Diploma Adephonsi Regis Hispan. ann. 1094. apud Marten. tom. 1. Ampliss. Collect. col. 549 :
Sancius Pincernarius Regis confirmat. Diacus coquinarius Regis confirmat.
[]
Pincernare, more Pincernarum vinum prægustare, priusquam Principi propinetur. Fortunatus lib. 5. Poem. in Epist. ad Martinum Episc. Gallic. :
Dives pauperi propinavit, et, ut ita dixerim, quasi falerni nobilis ipso me prius odore Pincernante, supplevit.
Pincernatus, Dignitas Ecclesiastica. Albertus Argentinensis ann. 1349 :
Joannem de Liechtemberg, qui et in Argentinensi Ecclesia præposituram, Decanatum, Cantoriam, et Pincernatum simul tenebat.
Adde pag. 160. Vide Pintrici.
P. Carpentier, 1766.
Charta ann. 1329. tom. 2. Hist. Trevir. Joan. Nic. ab Hontheim pag. 113. col. 1 :
Officium Pincernatus, ad quod pertinet decima in Morscheit, cum jure patronatus ecclesiæ.