« »
 
[]« Pinea » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 326c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PINEA
PINEA, Arbor pinus, vel pini fructus. Anastasius in Gregorio IV. PP. :
Item gabatham saxiscam habet in modum leonis, cum diversis historiis serpentium, et [] in medio stantem Pineam, et quatuor leunculis exauratam, qui pendent in catenulis tribus et uncino uno.
Vide Pinca 1.
P. Carpentier, 1766.
Pro Strobilo, in Lib. de Mirabil. Romæ apud Montemfalc. in Diar. Ital. pag. 287 :
In fastigio Pantheon, id est, Sanctæ Mariæ rotundæ, stabat Pinea ærea, etc.
Ibid. pag. 291 :
Pinea ærea cum simo æreo, etc.