« Pinea » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 326c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PINEAPINEA, Arbor pinus, vel pini fructus. Anastasius in Gregorio IV. PP. :
Item gabatham saxiscam habet in modum leonis, cum diversis historiis serpentium, etVide Pinca 1.in medio stantem Pineam, et quatuor leunculis exauratam, qui pendent in catenulis tribus et uncino uno.
P. , 1766.
◊ Pro Strobilo, in Lib. de
Mirabil. Romæ apud Montemfalc. in Diar. Ital. pag. 287 : In fastigio Pantheon, id est, Sanctæ Mariæ rotundæ, stabat Pinea ærea, etc.Ibid. pag. 291 :
Pinea ærea cum simo æreo, etc.

