« »
 
[]« Pinnirapi » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 328a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PINNIRAPI
PINNIRAPI, Sectatores, gladiatores, quod pinnas rapiunt. Closs. Isid. Emendant viri docti secutores pro sectatores. Utitur Juvenal. Sat. 3. ubi vetus ejusdem Interpres :
Pinnis pavonum ornari solent gladiatores, si quando ad pompam descendunt. Pinnirapes autem dicit lanistas ex habitu gladiatorum : quia post mortem retiarii pinnam, id est, manicam rapit, ut ostendat populo se vicisse. Aut ideo Pinnirapes, quia pinnas in galeis habebant.
Vide Lexic. Martinii.