« »
 
[]« 2 placa » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 340a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PLACA2
2. PLACA, Moneta, quæ in Statuto Henrici Regis Angliæ, dato Parisiis 20. Novemb. ann. 1426. 4. majoribus Blancis, seu Albis æstimatur : Plaque.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Placca. Chron. Bonæ Spei pag. 417. [] ad ann. 1481 :
Declarare cogitur nos illi debere solum annue 64. Placcas et tres grossos monetæ Brabantinæ. Placa
erat ponderis 68. vel 69. gran.
P. Carpentier, 1766.
Nostris Placar et Plaquar. Obituar. eccl. Camer. fol. 54. r°. :
Ex quibus anno quolibet recipiuntur decem floreni Renen. et viginti placæ, qui valent ad monetam Cameracensem xvij. lib. iiij. sol. v. den. Debent de redditu annuo novem Placas valentes v. sol.
Lit. remiss. ann. 1406. in Reg. 160. Chartoph. reg. ch. 335 :
Vint quatre pieces de vieille monnoye, appellez Plaquars.
Aliæ ann. 1425. in Reg. 173. ch. 265 :
Soixante solz Parisis en gros ou Placars de Flandres. Plaque, monnoye de Bourgogne, valant douze deniers Parisis,
ad calcem Diar. Carol. VI. et VII. pag. 528. Huit gros ou Placques de Flandres, in Lit. remiss. ann. 1426. ex Reg. 173. ch. 456.