« »
 
[]« 1 placitor » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 348c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PLACITOR1
1. PLACITOR, Patronus, defensor. Vita S. Stephani Abbat. Obasin. lib. 2. cap. 15 :
Nam actor noster rex centum solidis Placitores atque fautores suos hodie convivabit, exceptis muneribus donisque promissis.
Et cap. 16 :
Aliquando cum ad Placitum veniret, videretque omnes suæ parti favere, adversarium vero undique et ab omnibus destitutum, pietate ductus aliquos e suis Placitoribus clam dirigebat, qui ejus partes defenderent.
P. Carpentier, 1766.
Plaideriau, eodem sensu in Mirac. Mss. M. B. V. lib. 1 :
Tant a partout de Plaideriaus,
D'esquevins, de serjanteriaus, etc.