« »
 
[]« 1 plassa » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 357b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PLASSA1
1. PLASSA, Locus, a Gall. Place. Statuta Massil. lib. 4. cap. 24 :
Quod nullus dominus navis recipiat peregrinum, vel recipi patiatur in navi nisi, secundum quod consuetum est, locum seu Plassam, et victualis in ipsa nave habeat... Sane ab hac conditione excipimus servitiales,... quamvis non habeant certam Plassam vel viandam.
Vide Placea.