PLEASAUNCE, vox Anglica, cujus sensus declaratur in Chron. Angl. Th. Otterbourne edit. Hearn. pag. 199 :

Deinde misit (Ricardus II. rex.) certos episcopos, cum aliis honoratis personis, ad eosdem comitatus, qui moverent, tam dominos spirituales quam temporales, ut se regi suo submitterent, et se proditores sibi fuisse faterentur per literas sub sigillis eorum confectas, cum hii numquam sibi malum fecissent dicto vel facto. Qua occasione coacti sunt sibi concedere, tam clerus quam vulgus et domini, importabiles summas pecuniæ, pro regis benevolentia recuperanda. Vocabantur itaque tales summæ, sic levatæ de singulis comitatibus, le Pleasaunce.

Vide supra in Placitum.