« 2 plebium » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 365b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PLEBIUM2
2. PLEBIUM, Plebeium, Locus publicus, platea, vicus. Oberti Cancellarii Annal.
Genuens. lib. 2. apud Murator. tom. 6. col. 327 :
Namque multæ conjurationes per urbem nostram hinc inde factæ fuerant... etenim per Plebia nostra rixæ et factiones semper tempore litis civilis aderant.Ibid. col. 328 :
Elegerunt tandem ut irent per Plebeia cum parentibus, ut forte in domibus aliquos de malefactoribus capere possent.Rursum :
Nam insultationes, homicidia, furta, rapinæ, incendia per Plebia nostra sæpissime fiebant.