« »
 
[]« Podus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 382b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PODUS
PODUS, vel Podum, Domus rustica, curtis, prædium rusticum. Tabularium Ecclesiæ Landavensis in Monastico Anglic. tom. 3. pag. 193 :
Mandavit Rex propter sanctum Telliaum, conversantem tunc apud Pennalun, Podum suum, ut cito ad eum veniret, ut sibi et curiæ suæ benedixisset, etc.
Ibid. pag. 194 :
Ablatis filiis septem patri funesto, vir magnæ pietatis nutrivit eos, et ad studium literarum misit, quos in Podo suo Laun Teliau dimisit.
Pag. 195 :
Sciendum est sane, quod Oudoceus Episcopus suum proprium acquisivit agrum, id est Podum Eyngualan, agrum quidem S. Dubricii in patria Guhyr, etc.
Adde pag. 197. 198. Vide Podium 4.