« »
 
POPULATUS 1, POPULATUS 2, POPULATUS 3.
[]« 1 populatus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 412a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/POPULATUS1
1. POPULATUS, Terra culta, ager cultus, cui opponitur eremus. Charta Sanctii Navarrorum Regis apud Oyhenartum in Notitia Vasconiæ pag. 99 :
Cum omnibus terminis et pertinentiis suis, cum pratis, pascuis, et sotis, et aquis, aquarumque meatibus, cum eremo et Populatu, cum ingressibus et egressibus.
Charta ann. 1112. inter Probat. tom. 2. novæ Hist. Occitan. col. 382 :
Et de totum alium tuum honorem quam hodie habes, ermum vel Populatum.
Alia ann. 1142. ibid. col. 495 :
Cum pratis,... et villis suis,... heremis et Populatis, etc.
Charta Ildefonsi Reg. Aragon. ann. 1174. apud Stephanot. tom. 10. Fragm. Hist. MSS. pag. 165 :
Prædictum hospitale vobis dono et concedo cum omnibus suis tenedonibus et pertinentiis ubique cum eremo et Populato.
Adde Chartam Jacobi Reg. Aragon. ann. 1228. tom. 9. Spicil. Acher. pag. 177. Vide Populare.
[]« 2 populatus » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 412a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/POPULATUS2
2. POPULATUS, Habitator, incola. Constit. Mss. Mariæ reg. Aragon. ann. 1422 :
Quod notarius tabulæ officialium habeat esse Populatus, domiciliatus et habitator illius civitatis, villæ aut loci, in quibus tabula teneri consuevit.
Vide Populare.
[]« 3 populatus » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 412a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/POPULATUS3
3. POPULATUS, Instructus, munitus, Gall. Garni. Testam. Guill. de Meled. archiep. Senon. ann. 1376. in Reg. 108. Chartoph. reg. ch. 338 :
Item legamus præfatæ capellæ S. Laurentii capellam nostram albam cericeam, Populatam avibus et bestiis habentibus capita, alas et pedes auri.
Nostris alias Peupler, unde Peuplement, et Pueploier, unde Pueploiement, pro Denuntiare et Denuntiatio. Stat. ann. 1260. tom. 1. Ordinat. reg. Franc. pag. 90. art. 4 :
Et adonc l'en jugera selon le dit des tesmoins Peuplé as parties. Et se il avenoit que chil contre qui les tesmoins sont amenez, voussist dire, après le Peuploiement, aucune chose resonnable, etc. Pueploier
et Pueploiement, eodem sensu, in Stabil. S. Ludov. ann. 1270. ibid. pag. 112.