« »
 
[]« 2 poucha » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 443a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/POUCHA2
2. POUCHA, Pera, sacculus, Gall. Poche. Saccos annonarios Pouches vocant Normanni. Codex MS. Sangerm. num. 780 :
Nos invenimus in Poucha tele xxxii. lib. et vii. sol. obol. minus, etc.
Vide Punga.
P. Carpentier, 1766.
Pouque, eodem sensu, præsertim apud Normannos. Lit. remiss. ann. 1384. in Reg. 124. Chartoph. reg. ch. 244 :
Le cuida ferir d'un sac, selon le langage du pais (de Caux) appellé Pouque.
Aliæ ann. 1408. in Reg. 162. ch. 214 :
Comme d'iceulx deulz boisseaulx de blef, le suppliant en eust prins un, pour mettre en son sac ou Pouque, etc. Pouchet
vel Ponchet, in Lit. remiss. ann. 1396. ex Reg. [] 149. ch. 237 :
Un petit Pouchet ou sachet où il avoit lxxvj. pieces d'or.
Unde Pouchie vel Ponchie, quantum poucha seu sacco continetur. Aliæ Lit. ann. 1406. in Reg. 160. ch. 417 :
Une Pouchie ou sachiée de draps linges.
Vide supra Pochia.