« »
 
[]« Prælatus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 459c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PRAELATUS
PRÆLATUS, Magistratus, qui populis præest. Glossæ veteres : Prælati, Antepositi. Libertates Pontis-Ursonis ann. 1365. inter Ordinat. Reg. Franc. tom. 4. pag. 638 :
Hanc eciam libertatem, quod de institucione et marcheyo quod fiet in villa sua, non extra placitaverint pro aliquo, donec Prelatus sue ville deficiat.
Infra :
De discordia et melleia inter burgenses, si sanguis, ante Prelatum cognoscatur.
Ibidem pag. 640 :
Dum sedel burgensis in placito coram Prelato, quamcunque turpitudinem coram (contra) Prelatum seu Pretorem, seu contra quemlibet, pro ea, ad Prætorem duodecim nummos.
Exstat S. Valeriani liber de Prælatis, id est principibus sæcularibus.
Prælatus, Præfectus Ecclesiæ, quomodo hodie Episcopos vocamus, qui προεστῶτες Justino Mart. Præsidentes Tertulliano lib. 3. de Corona cap. 3. dicuntur. Exstat Cypriani Opusculum :
de Simplicitate Prælatorum
. Ita etiam appellantur quivis inferioris dignitatis rectores, ut plebani et curiones. Vide Lindwoodum ad Provinciale Cant. lib. 2.
P. Carpentier, 1766.
Charta ann. 1238. apud Ughell. tom. 1. Ital. sacr. col. 1376. edit. ann. 1717 :
Quod vassalli, clerici et Prælati totius episcopatus jurent prædictæ ecclesiæ S. Pelini et S. Pamphili, et quod Prælatos et beneficia omnia totius episcopatus communiter ordinemus et disponemus.
Eo autem nomine potissimum donati ecclesiarum cathedralium præfecti, qui Dignitates vulgo vocantur. Charta Ivon. episc. Carnot. ann. 1115. ex Chartul. S. Joan. de Valle :
Nos autem in capitulo nostro, omnibus Prælatis ecclesiæ nostræ præsentibus, nec non cæteris fratribus, tam majoribus quam minoribus, etc.
Vide infra Primas.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Eodem Prælati nomine designati Abbates in Concil. Suessionensi ann. 853. cap. 5. et 6. in Tullensi quoque apud Saponarias cap. 12. Testamentum Herivei Eduens. Episc. ann. 923. subscribit :
Durannus Prælatus S. Vincentii.
Sed et monasteriorum Præpositi ita nuncupantur. Charta ann. 902. tom. 3. [] novæ Gall. Christ. col. 836 :
Ubi (monasterio S. Michaëlis) præest domnus Stephanus episcopus et abbas, et Halevincus Prælatus.
Idem ann. 4. regnante Ludovico filio Arnulfi subscribit :
Præpositus. Archembaldus Cluniensis cœnobii Prælatus,
cujus erat Præpositus, dicitur in Vita S. Odonis lib. 2. Quod nimirum aliis præsint Prælati sunt appellati. Eadem ratione Abbatissæ dictæ
Prælatæ. Regula Sanctimonialium cap. 7. in Synodo Aquisgranensi :
Nosse etenim eas oportet, quia non ideo Prælatæ sunt, ut se solummodo, sed potius ut se, subditasque pascant, etc.
Ita etiam appellatur superior suorum Pœnitentium S. M. Magdalenæ in Constitut. earumdem apud R. Duellium tom. 1. Miscell. pag. 182. etc.
Prælatia, Dignitas Ecclesiastica. Ingulfus pag. 897 :
Per Monachos et dignitatum et Prælatiarum nimium ambitiosos.
Charta ann. 1398. apud Marten. tom. 7. Ampliss. Collect. col. 620 :
Quod in Prælatiis, dignitatibus et beneficiis ceteris vacantibus et etiam vacaturis, si electiva fuerint, per electionem et confirmationem Archiepiscoporum provideatur.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Prælacia, Prælatus ipse, apud Elmham. in Vita Henrici V. Reg. Angl. edit. Hearnii cap. 62. pag. 169 :
Huc Cardinalis Ursinus, ex parte ducis Burgundiæ, ad regalem excellenciam ambassiator mittebatur.... Cum tamen Prælacia multum venerabilis fuerit, dixeritque, se a regio sanguine non fuisse alienum, regalis liberalitas, honestatis debito satisfaciens, ipsum honoribus congruis tractari dignum decernens, etc.
Prælatio. Eckehardus Minimus de Casibus S. Galli cap. 6 :
Præposituras vero vel Decanias, aut alicujus ordinis officium nunquam concupivit, dicens Prælationem, sæpius superbiam, arrogantiam, discursus, et multiloquia comitari.
Adde Statuta Astens. cap. 27. fol. 14.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Prælatio, Tempus quo quis prælationem obtinet. Hist. Mediani Monast. pag. 209 :
Tempore vero Prælationis ejus... plurima in loco præfato divinitus ostensa sunt miracula.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Prælatio, Dominatio, imperium. Chronic. Farfens. apud Murator. tom. 2. part. 2. col. 624 :
Deus... nobis misertus est, et illorum viperinam et venenosam super nos Prælationem avertit.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Prælatiuncula, Beneficiolum ecclesiasticum : ita præfectura cappellæ S. Clementis Compend. dicitur in Præcepto Caroli Simplicis Regis Franc. ann. 919. apud Mabill. Diplom. pag. 564 :
Nolumus etiam, ut nec fratrum (S. Cornelii) præpositus, neque decanus seu thesaurarius hanc supradictam Prælatiunculam sibi præsumant.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Prælatus, Probatus, dilectus. Vita S. Dunstani tom. 4. Maii pag. 349 :
Qui beato Dunstano, tempore dum viveret, Prælatus pariter extitit et familiaris amator.
Prælatura. Manegoldus Decanus, apud Goldastum :
De omnibus Prælaturis, officiis, beneficiis, seu administrationibus quibuslibet Monasterii nostri, etc.