« »
 
[]« Præpunctuare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 466b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PRAEPUNCTUARE
PRÆPUNCTUARE, Præstatuere, ante definire. Elmham. in Vita Henrici V. Reg. Angl. edit. Hearnii cap. 49. pag. 123 :
Deducta sunt usque in terminum induciarum tempora, deficientibusque optatis subsidiis, prout Præpunctuatum fuerat, etc.
Vide infra Punctuare.