PRÆSTAMARII, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Præstamarii » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 471a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PRAESTAMARII

PRÆSTAMARII, vel Præstanarii. Charta Lusitanica apud Brandaonum in Monarch. Lusitan. tom. 3. pag. 294. v° :

Portaticum namque illius loci, quod semper habuerant Præstamarii, qui illud castellum habuerant, etc.

Infra :

Inquirerent veritatem de hoc, quomodo Præstanarius, qui aliquando melius et præstantius tenuerat Castellum S. Eulaliæ, etc.

Ubi Præstanarius is videtur, qui terram tenet in præstimonium, de qua voce statim. Vide eumdem lib. 15. cap. 24. ubi Præstameiro vertit, et Elucidar. S. Rosæ de Viterbo tom. 1. pag. 129. voce Aprestamo, tom. 2. pag. 240. voc. Prestameiro et Prestamo.

P. Carpentier, 1766.

Præstamerus, Hispan. Prestamero, Præstimonio gaudens vel fruens. Charta Sanc. reg. Navar. pro hominibus de Larraga æra 1246. in Reg. 64. Chartoph. reg. ch. 68 :

Concedo eis etiam pro foro, quod non habeant alium seniorem neque Præstamerum, nisi ricominem, qui villam tenuerit per manum meam.

Vide Præstimonium.