« »
 
[]« Pretiare » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 493b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PRETIARE
PRETIARE, Pretium ponere, vel æstimare, Priser. Lex Alem. edit. Heroldi tit. 71 :
Si quis alicui caballum involaverit, et Pretiet, eum dominus ejus cum sacramento usque ad 6. solid.
Ubi al. edit. adpretiet. Senator lib. 8. Epist. 22 :
Natura ipsa bonis adhibita perseverantia Pretiatur : quia minus est laudanda incipere, quam bonorum propositum custodire.
Tabular. S. Victoris Massil. :
Nos venditores sumus de una esclausa de subtus ecclesia per tale pretium sicut boni homines Preciaverunt.
P. Carpentier, 1766.
Alias Precier, Ital. Pregiare. Lit. remiss. ann. 1385. in Reg. 127. Chartoph. reg. ch. 1 :
Après ce qu'il les (vins) eurent Preciez, beu et essaié d'icelx, cheurent en propos et voulenté d'en acheter.
Vide supra Presiagium.
Pretiare, pro Depretiare usurpat Gelasius I. PP. in Opusculo contra Lupercalia :
Vos eadem (Lupercalia) Pretiatis, vos eorum cultum celebritatemque vilem vulgaremque redditis.
Vide Depreciare.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Pretiator, Æstimator, qui pretium ponit, Priseur. Charta ann. 43. Chunradi Reg. ex Chartul. Aptensi fol. 25. v° :
Quod si Episcopus sive successores illius emere voluerint, per tale pretium sicut boni et justi Pretiatores adpretiaverint, emant.
Vide infra Prisare.