« »
 
[]« Proclamatio » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 518a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PROCLAMATIO
PROCLAMATIO, Querela juridica, actio qua quis rem ablatam repetit, nostris Complainte. Tabul. Major. Monast. : []
Stimulis avaritiæ incitatus, nos exinde postea devestivit. Cum super hoc multas Proclamationes fecissemus, etc.
Charta ann. 1107. inter Instr. tom. 6. Gall. Christ. novæ edit. col. 297 :
Post Proclamationem autem factam ante domnum apostolicum Paschalem II. dati sunt ab eo judices, qui causam utriusque partis diligenter audirent et bene discussam diligenti studio definirent.
Vide in Clamare 2.
P. Carpentier, 1766.
Proclamation, eodem intellectu, in Lit. ann. 1408. tom. 9. Ordinat. reg. Franc. pag. 319. art. 1 :
Commencera on à compter le terme de xl. ans depuis le jour des lettres des acquisitions ainsi faictes, à compter de la date de l'acquisition desdiz fiefs, nonobstant les Proclamations, se interrupcion n'y a esté par mains mises esdiz fiefz.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Proclamatio Synodalis. Concil. Belvac. ann. 1114. apud Acher. tom. 2. Spicil. pag. 594 :
Ut quæcunque res vel possessiones cuilibet ecclesiæ datæ, et ab ea anno et die quiete, id est, sine Synodali Proclamatione possessæ fuerint, eidem ecclesiæ perpetua stabilitate permaneant.
Vide Clamare 2.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Proclamatio contra prædones. Vide Clamor ad Deum, in Clamor 3.