1. PROCURATOR, Vicarius, locum tenens, qui alterius vice res gerit. Petrus Blesensis Epist. 47 :

Nunquam tibi exhibuit se dominum, sive Regem, sed quasi Procuratorem regni tui, etc.

Balduinus Flandriæ Comes in Charta ann. 1066. apud Buzelinum lib. 2. Gallo-Fl. cap. 13. sese

Philippi Francorum Regis ejusque regni Procuratorem et Bajulum

inscribit. Eodem nomine appellatur in Vita S. Romanæ tom. 2. Spicil. Acher. pag. 682 :

Cum Rex Philippus adolescens, de Procuratoris potestate egressus, regni sui gubernacula suscepisset, etc.

Concilium Tolosanum ann. 1068. apud Catellum lib. 5. rerum Occitan. pag. 865 :

Anno.... secundo vero anno regni Philippi Regis Francorum, ac tuitione Balduini Flandrensis Comitis, etc.

Ita Will. Tyrius Damascenorum Principum Vicarios, ac urbis Damascenæ Præfectos vocat lib. 9. cap. 7. lib. 15. cap. 7. lib. 18. cap. 27. et Ordericus Vital. lib. 9 :

Procuratori suo, quem Admiraldum vocant, mandavit.

Neque alio significatu accipienda hæc vox in Annal. Burton. apud Menag. in Hist. Sabol. pag. 299 :

Ad quorum (Pictavensium) impetum comprimendum, constituit Rex Angliæ Robertum de Turnham Procuratorem.

Bertholdi de Tannerode tunc Procuratoris rerum imperialium in Alsatia

, in chart. Chuonr. Imper. ann. 1238. in Alsat. Diplom. num. 490. tom. 1. pag. 381.