« »
 
[]« 1 procursus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 522c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PROCURSUS1
1. PROCURSUS, ut supra Percursus, Facultas ponendi pecudes suas, et eas pascendi in alterius domini pascuis, Procours, in Consuet. Nivern. cap. 3. art. 2. Inquisitio ann. 1255. apud Kennett. Antiq. Ambrosden. pag. 249 :
Quia si (tres acræ) essent assartatæ, bestiæ amitterent Procursus suos ad transversum forestæ.