1. PRONUS, Familiaris de rebus fidei ad populum expositio, Gall. Prône ; a Græco πόρναος vocis originem accersit Caseneuve ; alii a Lat. Præconium. Charta ann. 1369. in Tabul. Pontisar. :

Præconizari fecimus per quatuor dies Dominicos cuncto populo ad divina audienda congregato in pleno Prono, si esset aliquis qui in dictis censibus plus vellet dare et offerre.

Litteræ ann. 1472. in Tabul. B. M. de Bono-Nuntio Rotomag. :

Ipso die etiam in pleno Prono ecclesiarum vestrarum, dum divina in eisdem celebrabuntur officia, palam et publice denuncietis seu denunciari faciatis.

Occurrit præterea apud Marten. tom. 7. Ampl. Collect. col. 1271. tom. 4. Anecd. ejusd. col. 1012. tom. 2. Hist. Eccl. Meld. pag. 505. et alibi passim. Vide supra Præconari et Glossar. med. Græcit. in Προνάδες col. 1245. Pronus, alia notione, vide in Prona.