« »
 
[]« 2 pronus » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 530c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PRONUS2
2. PRONUS, Ambo, suggestus, unde Proni seu conciones ad populum habentur, [] nostris alias Prône, eadem acceptione, teste D. Falconet. Comput. fabr. S. Petri Insul. ann. 1457. ex Tabul. ejusd. eccl.
Item ad deferendum Dominica j. Junii pro processione generali et reportandum Pronum, seu cathedram sive ambonem a Jacobitis, pro sermocinando in claustro hujus ecclesiæ, iv. sol.
Pro Ambone, vulgo, Jubé, accipienda hæc vox videtur in Prona. Nimis argute a Græco πραίων πρὼν, cacumen, etimon deducit Palmer. a Grentem. Miscell. observat. critic. novar. tom. 1. pag. 46. simplicius a voce Præconium, contracte scripta, accersendam esse auctor est jam laudatus Falconet.