PROSEUCHA, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Proseucha » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 539b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PROSEUCHA

PROSEUCHA, a Græc. προσευχή, Precatio, obsecratio. Gloss. ad Doctrin. Alexandri de Villa Dei : Proseuca, oratio. Panegyr. Bereng. August. apud Leibnit. tom. 1. Script. Brunsvic. pag. 235 :

Atria tunc Divum resonabant carmine vatum,

Respuet en musam quæque Proseucha tuam.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Proseucha. Vetus Inscriptio tom. 5. Supplem. Antiq. pag. 66 :

Publico Corfidio Signino pomario de aggere a Proseucha.

Ubi Proseucha, interprete D. de Montfaucon, significat locum in quo precatio fiebat, oratorium, ædiculam ; qua etiam notione προσευχή occurrit apud Eusebium Hist. Eccl. lib. 2. pag. 43. et Epiph. Hær. 80.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Proseucha, Domus pauperum hospitio deputata, in qua et foventur et aluntur. Mich. Carranza in Vita S. Ildephonsi inter Conc. Hisp. tom. 2. pag. 568 :

Hoc unum obiter ab eisdem sanctissimi viri progenitoribus factitatum insigne opus memorabo ; Proseucham nimirum in suburbio Toletano, qua miseri et calamitosi pauperes et foverentur et alerentur, propriis sumptibus mirifice constructam.

Vide Ptochium.

P. Carpentier, 1766.

Proseuca, Tugurium. Glossar. Lat. Gall. ex Cod. reg. 7692 : Proseuca, Petite meson à poure.

Dicta Proseuca domus, in qua mendicat egenus.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Proseuchæ Judæorum, Erant loca spatiosa sub dio instar theatri, ut docet doctiss. Cangius in Gloss. med. Græcit. in quo libros Legis, admissis exteris, palam lectitabant. De iis copiose egit Henr. Valesius ad Euseb. lib. 2. cap. 6.