« »
 
[]« Pugil » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 559a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PUGIL
PUGIL, Campio, in Foris Bigorrensibus art. 20. Tabular. S. Germani Paris. sub. Hugone :
Godefridus quidam de sancto Germano Pugilem suum Robertum et suos obsides coram assistente multitudine nobis exhibuit. Godefridus vero de Braviler neque pugilem, neque obsides suos exhibuit, nec ea die comparuerunt in Curia nostra, propter quod ei diximus, ipsum decidisse a causa.
Vide Campio.
P. Carpentier, 1766.
Glossar. vet. ex Cod. reg. 7641 : Pugil, pancratiarius, πύϰτης.
Pugil conducticius
,[] qui pro alio certamen et duellum suscipiebat, in Libert. Clarimont. ann. 1248. tom. 5. Ordinat. reg. Franc. pag. 600. art. 6. Vide supra in Campiones.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Pugil, adject. Athleticus, robustus, validus, in Chron. Trivetti ex Epist. Petri Blesens. tom. 8. Spicil. Acher. pag. 434 :
Arcuati pedes, equestres tibiæ, thorax extensior, lacerti Pugiles, virum fortem, agilem et audacem denuntiant.