« Putativus » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 577c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PUTATIVUS
PUTATIVUS, Existimatus, Gallice Putatif. Pater Pueri Putativus, apud Bromptonum pag.
909. qui pater esse putabatur. Historia Miscella in Rhinotmeto ann. 6 :
Et ita per Putativæ rationis obtentum pacem dissolveret.Ubi Theophani Putativus, est δοϰούμενος. In eadem Hist. Putativæ correctiones, Theophani τὰ δοϰοῦντα ϰατορθώματα. Eigil in Vita S. Sturmii Abbat. Fuldensis in prologo :
En habes, quod poscebas Putativum, nomini tuo dicatum, tibique tuendum relictum.Nempe librum Vitæ S. Sturmii.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Putative, Cui Vere opponitur, in Libello Episcop. Ital. contra Elipandum inter
Concil. Hisp. tom. 3. pag. 99 : Quia filius est qui genitus est sine initio a Patre, non Putative, sed vere.Adde vet. Irenæi interpretem et Hieron. Epist. 61.