QUÆSTIONARE, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Quæstionare » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 590c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/QUAESTIONARE

QUÆSTIONARE, Papiæ, Perquirere, examinare, quærere ab aliquo : nos dicimus, Questionner quelqu'un. Quæstionari dixit Constantinus Afric. lib. 3. Pantech. cap. 33 :

Si quis autem Quæstionabitur, cur infans octo mensium non vivat, etc.

Chronicon Farfense apud Murator. tom. 2. part. 2. col. 652 :

Tunc non jam de proprietate ipsorum locorum concessa causidici Odonis Quæstionabantur,

hoc est, quæstionem movebant : qua strictiori notione Quæstionare etiam legitur in Actis SS. Aprilis tom. 2. pag. 725. ubi de S. Wernhero Martyre :

Testis 188. dixit periculum fore in Ecclesia Dei de sanctitate tam præclari miraculatoris voluisse Quæstionare, quem jam coluissent per 150. annos.

Johannes de Janua :

Quæstionari, Inquirere, quæstionem facere.

Virgil. Grammat. pag. 132 :

De appellativis nominibus Quæstionantur.

◊ Interdum Torquere, Donner la question. S. Cyprianus Epist. 69 :

Tot confessores Quæstionati et torti.

Isidorus Pacensis æra 756 :

Catenis onustos retentat, et Quæstionando, vel diversas pœnas inferendo, flagellat.

Usus est auctor ad Herennium. Occurrit passim apud recentiores, in Consuetudinibus Brageriaci art. 16. in Literis ann. 1314. tom. 1. Ordinat. Reg. pag. 552. in Aresto Parlamenti Paris. ann. 1335. apud la Faille in Probat. Annal. Tolos. tom. 1. pag. 86. in Charta ann. 1343. tom. 2. Hist. Dalphin. pag. 468. Concilio Rem. ann. 1408. tom. 7. Ampl. Collect. Marten. col. 422. etc. Vide Quæstio 3.