« »
 
[]« Querulari » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 607c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/QUERULARI
QUERULARI, Querulas effundere. [] Euricius Cordus lib. 13. Epigr. 43. ad amicum :
Vacuum quid Querulare focum ?
Epigramma in Hattonem Archiepiscopum Mogunt. apud Serarium lib. 4. Rerum Moguntiacarum cap. 11 :
Parcus et infelix, quæ te dementia ludit,
  Pauperibus Christi ut commoda nulla feras ?
Cum Judex, solum hoc Querulabitur ipse futurus,
  Nescis quod post hac te ultio dira premet.
Perperam Vossius de Vitiis serm. lib. 4. cap. 19. Querelabitur legit a Querela ; melius enim Querulabitur, a Querulus secunda correpta, ut versui congruit. Deinde passim occurrit Querulari. Petrus Blesensis Epist. 129 :
Ne de illis queruletur Dominus.
Rursum utitur Epist. 141. 142. etc. Th. de Kempis de tribus Tabernac. cap. 9 :
Injuste Querulor, juste autem patior.
Adde Vitam S. Petri Mart. tom. 3. Aprilis pag. 694. Annales Mediol. apud Murator. tom. 16. col. 714. etc.