« Quietonus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 609c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/QUIETONUS
QUIETONUS, Primus, ut videtur, inter
officiales domus leprosorum. Bulla Julii II. PP. ann. 1506. in continuatione M. Bullarii
Rom. part. 4. pag. 10. col. 1 :
Qualiterque tam dicti leprosi, quam Quietonus nuncupatus et procurator et camerarius, seu alii eorum officiales, pro negotiis dictarum leprosariarum tractandis, insimul capitulariter convenire... deberent.
P. , 1766.
◊ Hujus nempe administrator, ut colligere
est ex voce Gallica Quintier infra in Quinterius 2. unde legendum suspicor Quintonus.