« »
 
[]« Rampogna » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 012b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/RAMPOGNA
RAMPOGNA, vox Italica, Convicium, contumelia ; unde Rampognare, iisdem, Conviciari, objurgare : hinc Gallicum vetus Rampone et Ramponer ; sed minus austere a nostratibus acceptum, quibus idem est atque Irrisio et Irridere, vulgo Raillerie. Lit. remiss. ann. 1376. in Reg. 109. Chartoph. reg. ch. 309 :
Icellui Jehan dist par maniere de Rampone ou moquerie, Va querre ta grant espée.
Aliæ ann. 1382. in Reg. 120. ch. 211 :
Par maniere de Ramposne se adreça par devers l'exposant en disant, L'en ne dinera point à ces brocars.
Aliæ ann. 1513. in Reg. 994. ch. 249 :
Auquel Alart par ledit Bouquehort eust esté dit par maniere de Ramponne et moquerie, etc.
[] Aliæ ann. 1376. in Reg. 109. ch. 432 :
L'exposant en Ramponnant de paroles avec ledit Obert, etc.
Ms. part. 2 :
Oncle, dist li dansiaus, vous estes airiez :
Non sui par foi, biau niez, vous me Ramposnez ;
Pour ce, je sui viex et ai cent ans passez,
Se je ai cuer et force et bonne volentez.
MS. :
Mielz valz teissir qe Ramponier :
Por teissir ne vient encombrier.
Vide supra Raffarde.