« »
 
[]« Rancuna » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 013c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/RANCUNA
RANCUNA, Idem quod Rancor, Gall. Rancune, Simultas, odium. Charta ann. 1384. apud Lobinell. tom. 2. Hist. Britan. col. 656 :
Decanus (Macloviensis) tanquam Capitaneus dicte ville simile eidem D. Duci prestitit juramentum ; et præsens D. Dux remisit eis Rancunas, indignitates et malevolentias dictas.
Vide Rancura.