![[]](img/image.png)
RANDUM, Arbitrandum, in Glossis Isid. Additur in Excerptis Pithœanis, forte
Rendum, a reor : quod est verisimillimum. Nostris alias Randon, impetus erat
et concursus multorum, ut in Hist. Johannis IV. Ducis Britan. apud Lobinell. tom. 2.
Histor. Britan. col. 720 :
Proprie sanguinem abunde profluentem significat, unde ad plura translatum istud vocabulum. Vide Nicottum, Borellum et Dictionarium universale Gallicum.Quand les choisit, de plain RandonIl va deploier son panon.
P. , 1766.
◊ Haud satis accurate dictum
est cum aliis nostratibus Glossographis ; hæc enim vox, ut Academici Hispani in suo
Dictionario observant ad vocem Rondon, adverbialiter tantum sumi solet
significatque Intrepide, inconsiderate, cum vi et impetu ; unde non nude Randon,
sed de randon, scriptum reperimus. Hinc Randonnée, Vis, impetus, et
Randonner, Magno impetu irruere. Lit. remiss. ann. 1477. in Reg. 206. Chartoph.
reg. ch. 987 : Le suppliant osta l'espieu à icelluiMS. part. 1 :Adam de tel Randon, qu'il le fist cheoir à terre sur les mains.
Ferrant avoit brochié de trenchans esperons,Et fiert si le premier, qui li vient, de Randons...Et Ferrant li court sus tout une Randonnée,Que sprevier ne faucon ne vole à recelée...Là se tret Gadifer pour le duc délivrer,En la grant presse a fet son cheval Randonner.