« »
 
[]« Rantus » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 015a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/RANTUS
RANTUS, Raptus ; cujus criminis cognitio vel judicium, supremæ jurisdictionis est appendix. Charta ann. 1265. ex Chartul. Campan. fol. 221. col. 2 :
Villa de Humis, cum appenditiis seu pertinentiis suis, in hominibus, feminis, banno, Ranto, justitio, sanguine, terris, etc.
Alia Guill. dom. Salionis ann. 1281. in Chartul. eccl. Lingon. ex Cod. reg. 5188. fol. 19. r° :
Item feodum xij : familiarum, hominum et tenementorum ipsorum tailliabilium et explectabilium,..... qui homines debent Rantum et bannum et justitiam dicto Forquaudo.
Denique alia ann. 1265. ibid. fol. 206. v° :
Quilibet dominorum portat homines suos Rant, bant, justitiam, etc.
Vide infra Raptus 1. et Rausus.