« »
 
[]« 4 redemptio » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 069a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/REDEMPTIO4
4. REDEMPTIO, Ἀπολύτρωσις, Profanus quidam et superstitiosus initiationis ritus, quo suos consecrabant Gnostici : de quo ritu S. Irenæus meminit [] lib. 1. cap. 13. ult. edit. num. 6. cap. 21. num. 1. et alibi.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Redemptio Animæ, Æterna salus. Lex. Bajwariorum tit. 1. cap. 1 :
Si quis liber persona voluerit et dederit res suas ad Ecclesiam pro Redemptione animæ suæ, etc.
Formula in donationibus piis frequentissima.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Redemptio Corporis Domini, Gallice Rançon, cujus pretium exsolvere coguntur vassalli, cum ab hostibus captus est dominus capitalis. Charta Eudonis Comitis, Ducis Britan. ann. 1153. apud Lobinell. tom. 2. Histor. Britan. col. 157 :
Rogaverunt me supradicti Monachi, ut eis quasdam consuetudines, quas eis dominus Gaufredus pater meus dederat, confirmarem, scilicet censum, ostagium, comitis esum, maritationem, terræ emptionem, corporis sui Redemptionem.
Vide in Auxilium.
L. Henschel, 1840–1850.
Redemptio Operum. Codex Lauresham. num. 140. sec. xi. tom 1. pag. 217 :
Redemptio vero operum, quæ ex his hubis principali curiæ in Furden, tribus in anno mensibus, videlicet Februario, Maio et Septembri, jure exhibentur, talis est : In Varenbach 6. hubæ solvunt his singulis mensibus singulæ 6. den. etc.
P. Carpentier, 1766.
Redemptio Personarum. Vide infra in Redimere 2.
© École des chartes.